Historia

Po spotkaniu w Stresa, w którym wzięli udział wszyscy czołowi europejscy eksperci z branży mleczarskiej, 1 czerwca 1951 r. podpisano konwencję mającą na celu ochronę największych i najbardziej typowych produktów mleczarskich w Europie.

Rok później, dokładnie 30 października 1955 r., nazwy pochodzenia Parmigiano-Reggiano, Grana-Padano, Gorgonzola, Pecorino Romano, Fontina i Pecorino Siciliano zostały oficjalnie uznane dekretem prezydenckim 1269.

W 1968 r. powstały nawet dwa dobrowolne konsorcja: pierwsze w Novarze przy lokalnej Izbie Handlowej, złożone z małych producentów z prowincji Novara, a drugie w Mediolanie w siedzibie Włoskiego Stowarzyszenia Mleczarskiego, utworzone głównie przez duże przedsiębiorstwa z sektora.

W 1971 r. dekret ministerialny powierzył konsorcjum zadanie nadzorowania produkcji i handlu serem Gorgonzola. W ciągu tych lat określono zadania, kompetencje i organizację strukturalną organizacji oraz zbadano i przygotowano znak pochodzenia, który ma być umieszczany na produkowanym serze.

Dopiero w dniu 1 marca 1975 r. rozpoczęto znakowanie świeżego sera za pomocą wizualnego znaku “” na folii aluminiowej, którą owija się Gorgonzolę, gdy jest sprzedawana. Zostało to usankcjonowane publikacją w Dzienniku Urzędowym 15/5/75.

Rozporządzeniem WE 1107/96 ser Gorgonzola został uznany i zarejestrowany przez Unię Europejską na liście produktów „dop” w dniu 12 czerwca 1996 roku.

Nowym dekretem z dnia 24 kwietnia 2002 r. Ministerstwo Polityki Rolnej i Leśnej uznało i powierzyło Konsorcjum zadanie prowadzenia działań dotyczących propozycji przepisów produkcyjnych, tych mających na celu poprawę jakości, również w zakresie bezpieczeństwa żywności, a także, we współpracy z tym samym Ministerstwem, prowadzenie działań mających na celu ochronę przed nadużyciami, czynami nieuczciwej konkurencji, podrabianiem i niewłaściwym wykorzystaniem chronionej nazwy.